ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก 2020

จัดไป ความสำเร็จก้าวแรกทำงานโรงแรมในบ้านเสณ็จ

 ไม่มีอะไรมาก 5  อย่างจบอย่างฃทำนานแล้วแต่ขี้เกียจอ้างนู้นอ้างนี้กลัวลำบากจบเลย วันนี้พิศูรธิ์ว่าทำได้

เอาเงินสัสดิการ มา 110000

ในวันที่ 21 ที่ผ่านมาผมได้นำเงินสะสมในโรงแรม ถอนออกมาแล้ว จำนวน 110000 บาท เยอะนะแต่ไม่พอใช้หนี้ คงได้แค่อิออน แต่ก็ถือว่าเป็นก้าวแรกที่ดีมากๆ รถยนต์ก็หมดแล้ว คือความจริงเอาเงินอิออนมาหมุนรถยนต์กับกินใช้มานานแล้ว ปลดสักที่                                                                                          

วันนี้ไปทำงาน ช่วง 19.30 น.-07.30

นี้มัน 12 ชม. นะ คนบ่าเก่าบอกว่า อย่าเลือกงาน มีอะไรให้ทำก็ทำไป แต่นี้มันครึ่งชีวิต ที่ต้องไปเป็นลูกจ้างเขาและมีหัวหน้าที่บ้างานสุด ๆ ที่ไม่ยอมตายสักที แต่แก่แล้ว ถึงแม้อายุงานของเขาจะ 56 แล้วแล่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะลาออก ไอ้บ้าเอ้ย ด่าเช้าด่าเย็น ถึงว่าไม่ได้ตายตอนแก่กันก็หลายคน ผมก็เริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว เบื่อมาก ทำงานนานมาก ถ้าเป็นของตัวเองถ้าจะเจริญไปแล้ว แต่นี้มันของเขา เขารวยเราก็พอกินพอใช้ ออกจะจนไปเรื่อยๆด้วยซ้ำ ต้องหาทางออกอย่างสง่างามให้ได้ เริ่มจริงจังได้แล้วกับชีวิต แนวทางที่คิดไว้ 1.เป็นนักเขียนออนไลน์ ทำงานออนไลน์ 24 ชั่วโมง เป็นเจ้าของธุรกิจออนไลน์เองไม่ต้องมีเจ้านายเจ้านายคือตัวกูเอง ขยันก็รวยเร็วขี้เกียจก็จนเหมือนเดิม 1.1 ข้อดีคือเราให้งานหลักเป็นอาชีพเสริมได้ ยึดงานเขียนเป็นงานหลักทุ่มเทให้มากกว่างานประจำทุกวันนี้ ทำงานหลักให้มันพ้นๆไป เพราะงานหลักเราช่ำชองแล้ว พอเอาตัวรอดก็พองานที่เราต้อเรียนรู้และเสริมประสบการ์ณมากขึ้นคืองานที่ เป็นงานส่วนตัว

ฟ้าหลังฝนบนวิกฤต โควิด-19

จากคนอารมห์ร้อน เร้าร้อนเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ฟังใคร เอาตัวเองเป็นใหญ่เป็นไงไม่มีเงิน ไม่มีใครให้พึ่งได้ ก็มีแต่ครอบครัวนี้แหละที่ดูแลแผลทางจิตใจ แค่เราไม่พูดไม่โมโหเวลาเขาบ่น มันก็ไม่มีปัญหาแล้ว ไม่ใส่อารมห์ใส่เขา แค่มีอะไรก็พูดปรึกษาเขาได้บางครั้งมันก็แก้ปัญหาที่ซ้อมปัญหาไปได้แล้ว แต่ปัญหาใหญ่คือเราไม่มีเงิน เพราะที่ผ่านมาเราไม่จริงใจอะไรสักอย่าง อันที่จริงในจิตใจลึกเราก็รู้ว่า google มันได้เงินจริงๆขนาดเราทำไม่เคยจริงจังมันก็ได้เงินมา ทุกวันจริง เหมือนกระปุกออมสินออนไลน์ เฉลี่ยก็ 0.2 ต่อวันหรือ 1 ดอล = 30  บาท 0.2 ก็ประมาณ วันล่ะ 6 บาท เรื่อยๆทุกวันจริงๆ แล้วถ้าเราทำจริงๆจัง ทำทุกวัน อันไหนมีคนเข้าก็คงไว้พัฒนา อันไหนที่มันไม่มีคนเข้าก็ลบไป แล้วเริ่มหาใหม่แบบไม่ท้อไปเรื่อยๆ แบบ มีเป้าหมาย ที่ 1000 ไม่ช้าเราต้องสำเร็จแน่นอน สู้ๆ แก่แล้ว อาชีพทุกอาชีพไม่มีคำว่าใส้แห้ง นอกจากมึงกระจอก หรืออ่อนเกินก็แพ้ไป

วันนี้วันจันทร์ วันหยุด

สถานะการเงิน คือไม่มีเงินแล้วหมดไม่เหลือสักบาท นี้เป็นครั้งแรกที่ไม่รู้จะพูดยังไง คุณคิดว่า ผมมีหรือ ผมจนปัญญาผมถังแตก ไม่มีเงินแล้วตอนนี้ ทำไงดี หรือทางออกคือ กู้นอกระบบ มันโหดไม่ไปทางนั้นเด็ดขาด ยุคโควิดทำอะไรไม่ได้ ชีวิตช่วงนี้ขาลงสุดๆ

วันที่ 19 ทะเลาะกับลูกและเมียป้องลูก

แฟนบอกว่ากูไม่ยอมมึงแล้ว ไม่ยอมมึงแล้ว แสดงที่ผ่านมานี้ต้องยอมเราใช่ไหม ไม่มีใครไว้ใจให้ความเคารพไว้เนื้อเชื่อใจเกรงใจ เรานี้มันแย่ไม่มีค่าเอาซะจริงๆ มันแย่ลงทุกวัน ไม่โทษใครเราผิดเองเราพร้อมจะไป อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ปัญหามันไม่มีทางตันหรอกยังไงเวลามันก็เยียวยาของมันเอง เหนื่อยทั้งตัวเองและคนอื่นเป็นปัญหาให้คนอื่นตลอด หรือเราไม่ดีไม่รู้ตัว

ผมพราดไปแล้ว

ผมพราดไปแล้ว เป็นคนหมักไวน์และให้ญาติๆ มากินใจดี แต่สุดท้ายญาติๆกลับเอาไวน์ที่เราทำให้ลูกสาวกิน มันเป็นผลกรรมที่ติดจรวด ที่ไม่ควารพราด

วันนี้ตื่นมาพร้อมอารมห์แปรปรวน

ตื่นมาทะเลาะกับเมียกับลูกคนโต เราว่าเอรินตื่นสายบ่าย2 / 1.5 แม่มันเดือดแทนลูก บอกจะเอาไง จะเอาไง ในบ้านนี้ไม่มีความเคารพกันแล้ว เรากลายเป็นส่วนเกินของบ้าน เมียบอกว่า เลิกก็เลิก พูดย้ำตลอดจนเราบอกว่าเลิกก็เลิก ต่างคนต่างไป ก็เริ่มเบื่อทุกอย่างแล้วเหมือนกัน ทั้งงานที่ทำให้เป็นบ้า ทั้งบ้านเราที่คนในบ้านหมางเมิน ไม่มีใครเชื่อใจใคร มันดูแล้วก็ตามนั้นผมก็ไม่อยากจะเอาอะไรแล้ว อยากลาออก จากงานบ้าๆนี้ซะ อยากหนีจากครอบครัวนี้ที่เราก็เอาอารมห์มาลงไว้เยอะเหมือนกัน ไม่นานก็แตก ต่อไปเราจะไม่ยุ่งแล้ว ผ้าจะแยกซัก ทำเฉพาะส่วนที่เราใช้ ให้มันจัดการกันเอง ไม่ทำให้แล้ว งานก็จะหาทางออกให้ได้ งานที่เหมือนสนามแข่งหนู เป็นที่รองรับอารมห์ ของไอ่โรคจิตที่อารมห์แปรปรวนขึ้นๆลงๆ จนเราติดมาใช้กับบ้านโดยไม่รู้ตัว เราจะหนีอย่างเป็นทางการแล้วหนีไปตั้งหลักหนีไปก่อร่างสร้างตัวจริงๆเสียที ชีวิตเริ่มจากติดลบ มายังไงก็ต้องไปอย่างนั้น ไม่ยึดติดใดๆ

การทำเวปที่ค่อยๆทำไป เพื่อบางสิ่งที่ขาดหายไป

ผมยังไม่ตั้งใจพอต้องตั้งใจมากว่านี้ ถึงผมเดินช้าแต่ต่อไปนี้ผมจะไม่หยุดที่จะเดินแล้ว สู้โว้ย

วันนี้วันเริ่มทำงานหลังจากหยุดไป 3 วัน

หยุดไป 3 วันแล้ว ก็ต้องเริ่มทำงานได้แล้ว วันนี้ได้สมุดมาเขียนแพลนว่าจะทำอะไรต่อไปมันเหมือนเราเริ่มมีคุณค่าเมื่อมีทิศทาง ทางที่เราเขียนขึ้นเอง สบายมามากไปแล้ว ต้องเริ่มทำเข็มทิศให้กับตัวเองได้แล้ว อายุตอนนี้ 39 ย่าง 40 ปี แก่แล้ว จะทำตัวเป็นเด็กต่อไปก็ไม่ไหวแล้ว อายเขา ตอนนี้ลูกๆก็โตมาขึ้นทุกวัน อายพวกมัน ยังไม่เป็นอะไรเลย มีคำโบราณได้กล่าวไว้ หว่านพืชอะไรต้องได้ผลเป็นสิ่งนั้น เราหว่านเมล็ดความเกียจคร้านไว้ให้กับลูกๆตอนนี้มันงอกงามในสมองของลูกๆมากแล้วถึงเวลาที่เราต้องตัดมันทิ้ง เราต้องหว่านเมล็ดแห่งความขยันลงไปในลูกๆได้แล้ว ก่อนจะสอนคนอื่นเราต้องทำเป็นตัวอย่างก่อน ไม่มีครูคนไหนเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับนร.ก็เช่นกันกับพ่อถ้าทำตัวไม่ดีก็ไม่มีหน้าไปสอนมันหรอก ต้องทำดีเสียตั้งแต่ตอนนี้ตอนลุกๆยังอยู่ในการดูแลของเรา ถ้าพวกเขาโตแล้วเราก็ดูแลไม่ทันแล้ว มันยังไม่สาย แต่อย่ารอช้า มันจะสายไปจริงๆ ขอโทษตัวเอง ขอโทษทุกคน ที่ทำตัวไม่ดีมาตลอด พ่อคนนนี้จะทำเป็นตัวอย่างให้ลูกๆได้ดูคอยดูนะลูก พ่อที่ห่วยคนนนี้ จะทำให้ดู

ช่วงโควิด เงินก็จะดูหวิดๆ

ช่วงโควิด เงินก็จะดูหวิดๆ มาวาดรูปกันครับ ไม่ต้องคิดมากเดียวมันก็ผ่านพ้นไป เป้าหมายเเหมือนเดิม มาฝึกศิลปะเพื่อพัฒนาสมาธิดีกว่าหลังๆสมาธิสั้นจังวุ้ย

เมื่อวาน ตั้งเป้าหมายแล้ว วันนี้มาสานต่อ

เมื่อวาน ตั้งเป้าหมายแล้ว วันนี้มาสานต่อ ช้ามากนะเรา คิดอะไรแล้วทำเลยไม่มี ตะกี้ไปทำเกษตรมา ข้างบ้านเมล็ดไม่ค่อยออกเลยทำไงดี หรือรอก่อน

สำนึกผิด

หัวข้อวันนี้คือสำนึกผิด !! ที่มีโอกาสกลับไปทำแบบเดิมๆอีก จนกว่าจะไม่หายใจหรือตายไปแล้ว เป็ฯคนคิดสั้น สมาธิสั้น จิตไม่ปกติ บางที่ทำอะไรไม่รู้ตัว หงุดหงิด อารมห์แปรปรวน ไบโพล่า บ้าเอ้ย ไม่เชื่อในตัวเอง ขาดความเชื่อหมั่นในตัวเองอย่างแรง ไม่เจริญ โทษผีสาง เจ้ากรรมนายเวรแต่ไม่เคยโทษตัวเองเลย เห็นแก่ตัว เลวโดยสันดาน ไม่เจริญ ทำอะไรก็ครึ่งๆกวางไม่ดีไม่เร้ายออกไปทางแย่ ถ้าแก้ไม่หายก็ตายไปกับอายุที่มากขึ้นเรื่อยของตัวเอง

สถานการณ์โควิด ทำให้โรงแรมไมีมีแขก

ไม่มีแขกก็ต้องปิดก่อนแต่ผมทำงาน รปภ ก็ต้องไปเฝ้าโรงแรม วันนี้หยุดวันที่ 6 แล้วพรุ่งนี้เข้าดึกอีก 4 คืน เบื่อแต่ก็ต้องไป เพื่อรายได้ที่ยังพอมี ก็ต้องสู้ต่อไป ดีกว่า คนอื่นที่บริษัทปิดตัว งานไม่มี ก็ไม่มีเงิน เหนื่อยแทน หนี้สินที่ต้องจำเป็นจ่ายเราก็แย่เหมือนกันเหนื่อยๆๆๆๆ

บันทึก 26/1/2020

วันนี้มาบ่นเรื่องอายุ อายุของผมตอนนี้ก็ปาเข้าไป 40 ปีเต็มแล้ว ถ้าว่ามาไกลไหมไกลมาก หนี้สินเหมือนเดิมตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่เดิม เพิ่มเติมคือดมันเป็นงูกินหางเพิ่มพูนมาเรื่อยๆ ดูไม่มีที่สิ้นสุด เหนื่อยมาก ท้อมาก เคยตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่าจะมีเงินล้านก่อน 40 ให้ได้ตอนนี้ 40 แล้ว แต่มีเงินล้านเหมือนกันแต่คนล่ะฝั่ง คือตอนนี้มีหนี้นับรวมๆก็ล้านพอดี บัดซบ มาก คิดทำแผนอะไรก็ไม่เคยทำสำเร็จสักครั้ง ลองใหม่ทำใหม่ไม่มีเวลามานอนซมแล้ว ลูกก็โตแล้วต้องเรีนต้องใช้เงิน   ตอนนี้มีวิธีเดียวคือลดถิดทิ หาทางลัดให้มีงานมีรายได้ให้เร็วที่สุด ตามคนที่ประสบความสำเร็จดีกว่า ลองดูทำตามเขาบ้างไม่อีโกสูงแล้วมันไม่รวย