ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

ฟ้าหลังฝนบนวิกฤต โควิด-19

จากคนอารมห์ร้อน เร้าร้อนเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ฟังใคร เอาตัวเองเป็นใหญ่เป็นไงไม่มีเงิน ไม่มีใครให้พึ่งได้ ก็มีแต่ครอบครัวนี้แหละที่ดูแลแผลทางจิตใจ แค่เราไม่พูดไม่โมโหเวลาเขาบ่น มันก็ไม่มีปัญหาแล้ว ไม่ใส่อารมห์ใส่เขา แค่มีอะไรก็พูดปรึกษาเขาได้บางครั้งมันก็แก้ปัญหาที่ซ้อมปัญหาไปได้แล้ว แต่ปัญหาใหญ่คือเราไม่มีเงิน เพราะที่ผ่านมาเราไม่จริงใจอะไรสักอย่าง อันที่จริงในจิตใจลึกเราก็รู้ว่า google มันได้เงินจริงๆขนาดเราทำไม่เคยจริงจังมันก็ได้เงินมา ทุกวันจริง เหมือนกระปุกออมสินออนไลน์ เฉลี่ยก็ 0.2 ต่อวันหรือ 1 ดอล = 30  บาท 0.2 ก็ประมาณ วันล่ะ 6 บาท เรื่อยๆทุกวันจริงๆ แล้วถ้าเราทำจริงๆจัง ทำทุกวัน อันไหนมีคนเข้าก็คงไว้พัฒนา อันไหนที่มันไม่มีคนเข้าก็ลบไป แล้วเริ่มหาใหม่แบบไม่ท้อไปเรื่อยๆ แบบ มีเป้าหมาย ที่ 1000 ไม่ช้าเราต้องสำเร็จแน่นอน สู้ๆ แก่แล้ว อาชีพทุกอาชีพไม่มีคำว่าใส้แห้ง นอกจากมึงกระจอก หรืออ่อนเกินก็แพ้ไป

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

บันทึก วันที่ 19/4/19

บันทึก วันที่ 19/4/19 หลังจากตรากตรำทำงานกกับคนบ้า 2 คน ในที่ทำงานมาแล้ว ก็ถึงคราต้องหยุดประจำสัปดาห์แล้ว ก็ต้องทำหน้าที่ของพ่อของลูก 2คน ให้ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ช่วงนี้เงินก็ไ่มค่อยมีครับ ยังไม่รู้ตัวเต้อ ว่าเดือนหน้า ลูกค้าไม่มีเนืองจากหมอกควัน PM 2.5 ที่ถล่มเชียงใหม่อยู่ ทำให้ลูกค้าหดเงินก็หด ซวยแล้ว เงินเดือนน้อยลงแต่หนี้สินที่ต้องจ่ายต่อเดือนมันเท่าเดิม หยุด 2 วัน แต่นี้มันหยุดวันที่ 2 แล้ว พรุ่งนี้เช้าต้องกลับไปทำงานแล้ว เจอกับคนบ้าที่พึงกลับจากหยุดยาวมาไม่รู้จะโดนวิบากกรรมอะไร  ก็ต้องสู้ต่อไปให้ถึงที่สุดต่อไป แต่ที่แน่ๆ นำคอมาทำที่โต๊ะหินอ่อนแล้วมันได้อารมห์ทำงานดีนะ วันนี้ตอนเย็นรอคอมเจ้ากรรม มันร้อมมันจะช้าและอืดมาก ไวเลทก็ไม่ค่อยดีเดียวมาเดียวไป สู้ๆ มันต้องดีกว่าเมื่อวาน

จัดไป ความสำเร็จก้าวแรกทำงานโรงแรมในบ้านเสณ็จ

 ไม่มีอะไรมาก 5  อย่างจบอย่างฃทำนานแล้วแต่ขี้เกียจอ้างนู้นอ้างนี้กลัวลำบากจบเลย วันนี้พิศูรธิ์ว่าทำได้